święty spokój

Może i Włodzio to ty pomocy by potrzebował, ale przecież i Jadźka nigdy o nio nikogoj nie prosiła, a tera i dzieciaki,  i Gośka i Kostek, co dzieciakami już być przestajo krzywo na nio, znaczy się na Stryjenke patrzo...
A że kobiecina swój honor ma, gdzie jej nie kco - drugi raz nie lezie, tedy ostali się na ty swoim "Pod lasem"  w zdawałoby się upragnionym świętym spokoju...

- Chwili spokoju nie ma- gderał Włodek. Właśnie skończył wóz na targ szykować, ostatni towar- mleko dobrze w mokry piwnicy schłodzone- wstawił... I już mogli z Kostkiem na targ jechać. Lepsze gadane miała Gośka ale Kubuś za nic z nikim innym w chałupie teraz zostać nie chciał. Lecieć gdzie z ojcem, z braćmi w pole, do zagrody, nawet do wsi czy majątku tak, ale w chałupie tylko z Gośko.
- Morus, żesz czegoj tak ujadasz, czegoj? micha pełna to żryj!- obsztorcował psa. Ale jakieś nerwy go dopadły, bo kundel nic a nic nie folgował a biegajac w te i nazad na krótkim łańcuchu w stronę drogi budy mało nie pociągnął.

- Kiego tam niesie- warczał sam do siebie wyglądając na białą od suchości drogę. A widać było niewiele. Wiodła do nich przez pola, pod górę i z góry wśród drzew, gęsto zarośnięta samosiejami brzózek i sosny między dąbkami co chyba pierwsze włodkowego ojca raczkującego pamiętajo, mocno jo ocieniały. Nijak było za wczasu dojrzeć, kto ku nim się zbliża; trza byłoby czekać, aż zza ostatniego pagórka wylezie i na prostej będzie, ale i tak koniecznym było na drogę z zagrody wyleźć. A na to Włodek czasu nie miał.  Popędziwszy ziewającego jeszcze Kostka zajął pierwszy miejsce na siedzisku, rozsiadł się wygodnie na środku, dla chłopaka zostawiając ledwie po skrawku -do wyboru, po lewej i prawej borcie. Ujął lejce w dłonie i już miał zawołać na Karego,by ruszał gdy:
-Pryyy, pryyy- zakrzyknął od bramy wjeżdżający na rowerze szczapowaty wyrostek
- Go-o-ospodarzu,gooo-spodaaarzu ledwie dysząc i jąkając się wstrzymał odjazd.

- Toć by mi majster łeb urwał, bom mniał do was z wieeeczora po robocie przyjść, ale się maaatula uperła żebym jej jeszcze siano zebrał...
- Do rzeczy, do rzeczy- ponaglał go Kostek. Wiedział, że ojciec był mocno niezadowolony. Na rynek trza przecie dojechać jak najrychlej, a i on się ze wstawaniem ociągał, i wyjazd już był się opóźnił, a  teraz jeszcze ten.
-Maaajster kaazał pooowiedzieć, że za te deski to niech Kooostek przyjdzie na odrobek, bo się pomocnik znowu zapił i już na niego czekać nie będziem...
- Jutro, jutro Kostek może iść na tartak, dziś na targ jedziem...
- Ale maaajster gadał, co by dziś...